نویسنده: سارا سعادتمند
اساس شکل گیری انقلاب اسلامی و استمرار آن، برپایه فرهنگ اصیل اسلامی و معیارهای الهی بوده است. از همین رو دشمنان نظام، پس از شکست در پروژه های نظامی، به استفاده از ابزارهای فرهنگی به عنوان روشی جدید روی آوردند: «مهمترین حرکت در جهت براندازی جمهوری اسلامی، تغییر فرهنگ جامعه ایران است». 1 درهمین راستا با تصویب بودجه های کلان، ایجاد رسانه و اتاقهای فکری و استراتژی «رخنه و نفوذ» در عناصر حقوقی و ساختاری نظام، فعالیت های گسترده ای را برای سامان دادن به فرآیند استحاله از درون نظام تدارک دیدند: «هرکس می تواند امتیاز نشریه بگیرد و ازاین تریبون به مبارزه برخیزد».2 این حرکت خزنده، با رشد قارچ گونه مطبوعات، پس از تحولات سیاسی دوم خرداد76، و درسایه حمایت عناصر نفوذی، فعالیتهای تخریبی خود را آغاز کرد و با فریب افکار عمومی از طریق مطبوعات زنجیره ای، القاء شبهه و دروغ، و استفاده از کلمات مقدسی چون آزادی، جامعه مدنی و...، سست کردن پایه های اعتقادی مردم و از بین بردن اعتماد مردم به نظام را هدف کار خویش قرار داد. در این میان، رهبری بارها و در زمانهای مختلف، وجود این حرکت موذیانه را به مسئولین هشدار دادند. تصویب طرح اصلاحیه قانون مطبوعات در مجلس پنجم، فضایی را برای جلوگیری ازسیاستهای باز ضدفرهنگی وزارت ارشاد ایجاد کرد. اما این جریان زخم خورده، تلاش گسترده ای را در جهت مخالفت با این طرح و به دست گرفتن افکار عمومی آغاز نمود. روزنامه های زنجیره ای با استفاده از تیترهای اهانت آمیز، نقدهای مغرضانه سیاسی و با حمایت بنگاههای خبری بیگانه، به جنجال آفرینی پرداختند که از آن جمله می توان به تیتر روزنامه «سلام» و غائله کوی دانشگاه (تیرماه 78)، اشاره کرد. چندماه پس از تصویب نهایی این طرح و شکست تلاشهای این طیف، مجلس ششم در اولین گام، طرحی جدید در مقابله با طرح قبلی ارائه داد. طرحی عجولانه، با انگیزه های حزبی و سیاسی که به اعتراف طراحان آن، تنها 21 ساعت در کمیسیون مربوطه بررسی شده بود! این طرح که با حذف بندهایی از قانون مطبوعات، عملا راه را برای نفوذ عناصر ضدانقلاب، مصونیت نویسندگان در نوشتن علیه خدا و مقدسات و... بازگذاشته بود، با استقبال گسترده رسانه های دشمن مواجه شد. رهبری در جلسه ای با شخصیت های شاخص این جریان، به اشکالات جدی و استراتژیک این طرح پرداختند، و سپس در پیامی به نمایندگان مجلس، از آنان خواستند تا در نتایج این طرح، تأمل نمایند. اما این پیام و تذکر دلسوزانه رهبری، اثربخش نبود و این طیف همچنان بر طبل خواسته های سیاسی خود می کوفت و هم صدا با خبرگذاری های بیگانه، با جوسازی و دروغ پراکنی به حمایت از این طرح می پرداخت. پس از اصرار تنی چند از نمایندگان مجلس برای کشیدن این طرح به صحن علنی مجلس، از آنجائیکه این طرح با اشکالات اساسی مواجه بود و مصالح دشمنان را تأمین می نمود، رهبری به دنبال نگرانی مردم و مراجع عظام تقلید، براساس حق شرعی ولی فقیه که در اصول 5، 57 و 110 قانون اساسی برآن تأکید شده است با ارسال نامه ای خطاب به رئیس و نمایندگان مجلس، از ادامه این انحراف و فتنه جلوگیری نمودند. این واقعه، نقطه عطفی در کوتاه کردن دست مزدوران و بیگانگان از مطبوعات کشور بود و هر آنچه دشمنان نظام توسط عناصر داخلی خود رشته بودند، پنبه کرد: « آنچه تاکنون همه تحرکات ما را برای براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران با ناکامی مواجه ساخته است، اعتقاد مردم ایران به ولایت فقیه است؛ چراکه ولایت فقیه برای ما و گنجینه های اطلاعاتی ما، یک واژه بی تعریف است؛ به طوری که ما به هیچ وجه نمی توانیم محل حضور و حتی میزان بُرد احکام ولی فقیه را پیش بینی کنیم!».3
1. دیوید کیو، مأمور سازمان سیا
2. کتاب هویت، ص 70
3. استنلی روم، معاون رئیس سازمان امنیت ملی آمریکا
